Żydocyganeria

Iwan Tupolev

Przez chwilę poczuł się nieco zasmucony tym, że Żyd zrezygnował z szarpania się. Już zdążył nawyknąć, a nawet trochę polubić szarpiącego się chudzielca pod sobą.
- Cały jesteś jak puszysta kulka miłości. Popranej takiej, żydowskiej, ale zawsze. - zaśmiał się poruszając palcami pod plecami Isaaka, mając na celu połaskotanie bruneta. - Można utonąć w tej niezgrabnej uroczości. Kurczaczku.
Ziewnął po raz drugi i podniósł głowę, przechylając ją do ramion i nieprzyjemnie strzelając kośćmi karku. Ale nie, nie, nie uwolnił żyda z objęć. Nie ma szans. Nie do póki Isaak faktycznie nie zacznie zdradzać jakichkolwiek oznak faktycznego czucia się gwałconym...
- Tak mały. W buzię też. - parsknął śmiechem słysząc konspiracyjny ton. - Chociaż po dobroci, to raczej do buzi, a nie w buzię.
Powoli przesunął wzrokiem po szczęce i szyi Isaaka i wrócił znów do grzecznego patrzenia mu w twarz.
- Zaproponowałbym prezentację ale... Nie ma nic za darmo.

Isaak Kleinfieldt

Jeśli Iwanowi brakowało wierzgającego Żyda, to połaskotanie rzeczonego było doskonałym wyborem. Brunet szarpnął się gwałtownie i zaczął się niemiłosiernie wiercić.
- No weź! No Iwan! Znowu cię ugryzę! - musiał przygryźć wargę, żeby się nie roześmiać.
Cholerny żołnierz. Był większy i myślał że co, że mu wszystko wolno? I to po takiej krótkiej znajomości? Pff!
- Jeszcze raz mnie nazwiesz kurczaczkiem... - zawiesił głos. Uznał chyba, że niewypowiedziana groźba będzie bardziej przekonująca.
Zawiesił się, kiedy Iwan zaproponował... prezentację. W pierwszym odruchu zasłonił usta i gwałtownie pokręcił głową, mrucząc coś w rodzaju "e-e". Odezwał się dopiero po dłuższej chwili, jednocześnie rzucając Wańce podejrzliwe spojrzenie.
- Jak to też? - mruknął ni to nieufnie, ni to ciekawsko. - Zresztą, kogo to obchodzi? Hmpf!
Widać było, że łamie się pomiędzy graniem dumnego, a zaspokojeniem swojej ciekawości. Zwłaszcza, że był święcie przekonany, że Iwan tylko go prowokuje, bo żadnych innych możliwości nie ma.
Zanim zebrał się w sobie, minęła dobra minuta.
- Iwan... Serio się da inaczej? Weź... ugh... pokaż?

Iwan Tupolev

Z minuty na minutę był coraz bardziej pewien, że absolutnie uwielbia tego konkretnego wyznawcę judaizmu. Niewiele wiedział o pozostałych, ale wątpił w zdziecinnienie całej rodziny. Podniósł się tak, by już nie leżeć na piersi Isaaka, ale by zastygnąć z nim twarzą w twarz. Kilka kosmyków jasnych włosów Wani zsunęło się z jego karku i połaskotało policzek bruneta.
- Słuchaj, bo sprawę musimy postawić jasno. - wyciągnął rękę spod żyda i poprawił sobie włosy, po czym pogładził jego policzek i zaczął bawić się ciemnymi kosmykami. - Nie na tym polega zabawa, że ja ci zrobię loda, a ty mnie nawet całować nie chcesz. Poza tym... Dzisiaj nie jestem schlany. Stanie mi. A ja nie zamierzam skończyć z kuśką w ręce.
Taki poważny ton w ustach Wańki? Musiał mówić albo o przetrwaniu w dziczy albo... albo zmusić Żyda do "innych czynności seksualnych". I znów przez chwilę podejrzewać samego siebie o skłonności pedofilskie.

Isaak Kleinfieldt

Miał nadzieję, że już nic nie zdoła wprawić go w zakłopotanie. Tymczasem, słysząc wypowiedziane zupełnie poważnym tonem słowa Iwana, zapragnął schować twarz w dłoniach i stwierdzić, że wcale go tutaj nie ma.
Zdawał się być przerażony wizją tego, że żołnierz też może się podniecić. Ba, może chcieć w związku z tym jakiejś reakcji od Klenfieldta!
- A nie możesz mi po prostu wytłumaczyć? - wymamrotał, z jakichś przyczyn jednocześnie zbliżając twarz do dłoni blondyna jakby oczekiwał, że ten zacznie go głaskać.
Przez chwilę spoglądał na niego jak typowy, z jednej strony mający problemy z hormonami, a z drugiej cholernie z tego powodu zawstydzony, a jeszcze z trzeciej równie zaciekawiony nastolatek.
W końcu postanowił, że nie jest w stanie wydisić z siebie już nic więcej. Ni stąd ni zowąd oparł dłoń na potylicy blondyna, zacisnął oczy, jakby miał zaraz zostać wepchnięty do domu strachów i przyciągnął go do pocałunku.
Isaak nie miał za grosz pojęcia jak wyglądają pocałunki. I prawie zero doświadczenia. Ale nadrabiał brak techniki entuzjazmem.
Ciekawość jednak wygrała...

Iwan Tupolev

Wania nie spodziewał się tego, ze Isaak jednak uzna za odpowiednie spełnić jego prośbę. To wyglądało na naprawdę ekspresową metodę przełamywania żydowskich lodów..
Zaskoczony przez chwilę jeszcze mniej niż brunet wiedział jak powinien wyglądać pocałunek. Najpierw zanotował to, że młody ma cudownie długie, ale okropnie zimne palce - pewnie drobne problemy z krążeniem spowodowane fajkami. Po dojściu do takiego wniosku wreszcie, po dobrych dziesięciu sekundach wujcio Iwan zorientował się gdzie są wargi Isaaka. Na szczęście w tym momencie jego reakcje zaczęły być bardziej dopasowane do sytuacji. Zamiast opierać się obok głowy Żyda, znów wsunął pod niego ręce, objął wpół i podniósł, umożliwiając mu wygodne ułożenie się.
Jednocześnie postanowił pozwolić Isaakowi decydować o tym jak powinien jego pierwszy świadomy pocałunek wyglądać. Co prawda zasugerował mu coś rozchylając usta i lekko zasysając jego dolną wargę. Nic więcej.
Pośpieszanie Żyda nie wychodziło nikomu na dobre.

Isaak Kleinfieldt

Stresował się jak jakaś, cholera, bladolica dziewica. Waliło mu serce i znów czerwienił się jak idiota. Wcale nie pomagało mu to, że Iwan chyba najwidoczniej oczekiwał od niego jakiejś inicjatywy. Znaczy... Oczywiście, cieszył się, że żołnierz go nie pospiesza. Ale dodatkowo cholernie go to krępowało. A w cholerę z takimi układami no!
Wydał z siebie nieokreślony, piskliwy dźwięk, kiedy po długiej, długiej chwili zastanowienia, nie do końca wiedząc co robi, pozwolił pocałunkowi przejść we francuski.
Zaaferował się tym tak bardzo, że zapomniał, że człowiek może oddychać też przez nos: oderwał się od Iwana i łapczywie wziął kilka głębokich wdechów.
Spojrzał na niego kompletnie skonsternowany.
- Och, pierdolę to wszystko! - zażenowany wcisnął twarz w zagłębienie pomiędzy szyją a obojczykiem Iwana.
Sam, cholera jasna, nie wiedział czego chciał.

Iwan Tupolev

O ile początkowymi staraniami Isaaka był mile zaskoczony, o tyle końcówka nie zaskoczyła go ani trochę. Zaśmiał się ciepło, przytulił bruneta i cmoknął go w policzek.
- Mały, nie stresuj się tak. Nie ma czym. Przecież to wszystko zostaje między nami. - pogładził Żyda po włosach. - Mi się tak bardzo nie śpieszy. Mamy caaałą noc.
Celowo mocno przedłużył słowo "całą". tak, żeby Isaakowi wydawało się, że to więcej niż wieczność. Gdyby nie to, że z jakiegoś powodu czuł potrzebę zaopiekowania się tą kruszynką, prawdopodobnie nie cackałby się, tylko bardzo, bardzo dosadnie pokazał mu jak wygląda seks dwóch facetów.
I już nie wiadomo co dostałby za łamanie prawa za murami, za którymi znalazł się za łamanie prawa. Oczywiście zakładając, że młody chwaliłby się "prawiegwałtem".
- Co, mam pokazać? Czy próbujesz jeszcze raz, tylko próbujesz oddychać nosem?

Isaak Kleinfieldt

Krępowało go to wszystko jak cholera, ale powoli zaczynał przyznawać się przed samym sobą, że grać nietykalskiego to może i grał, ale w sumie to
kuło go w dumę to, że ma 22 lata i całuje się po raz pierwszy w życiu. Nie potrzebował do tego wszystkiego jakiegoś wielkiego uczucia. A Iwan.. Iwanowi przynajmniej względnie ufał. I lubił na niego patrzeć. Poza tym był cholernie cierpliwy. I wyrozumiały. Kleinfieldt nie znał prawie nikogo kto by był dla niego wyrozumiały.
Spojrzał na żołnierza i zmarszczył lekko brwi.
- Cicho siedź. Nie wiem. Jak chcesz! - poirytowany znów przyciągnął Iwana do pocałunku.
Szło mu trochę lepiej - nie zapomniał o oddychaniu!
I nawet wydawał się być nieco mniej spięty. Chyba brak popędzania ze strony żołnierza działał na niego kojąco, bo Żyd odważył się nawet - wzorem Wańki - nieco niezgrabnie pogładzić żołnierza po policzku.

Iwan Tupolev

Wańka oderwał się od Isaaka nie ryzykując tego, ze dobra passa malucha się skończy. Cmoknął go jeszcze raz w usta.
- Widzisz? Całkiem nieźle. Jeszcze trochę doświadczenia i zaczniesz całować się jak profesjonalista. - zaśmiał się pochylając głowę i całując bruneta w czubek nosa. - Tylko wiesz co? Trochę więcej zdecydowania, czy chcesz czy nie. Bo jeśli cię zmuszam to... to jutro znów będę miał wyrzuty sumienia. Nie lubię mieć wyrzutów sumienia. Zwłaszcza przez rzeczy których nie żałuję.
Podniósł się tak, by już całkiem nie gnieść Isaaka, po czym złożył kilka pocałunków na jego szyi.
- Wiem, że będziesz leżał jak kłoda. To w zasadzie całkiem normalne. Ale wiesz... jak będziesz czuł potrzebę żeby coś zrobić, to nie krępuj się, co?

Isaak Kleinfieldt

Miał wrażenie, że Iwan traktuje go jak dziecko. W taki sposób zachęcało się poirytowane pięciolatki, wmawiając im, że ta kupa kresek i kółek naprawdę wygląda jak babcia.
Żyd fuknął poirytowany.
- Nie mów do mnie jak do dziecka, dorosły jestem! - pan dorosły zapomniał języka w gębie, kiedy żołnierz zasugerował, że powinien być bardziej zdecydowany. Wymamrotał coś, pofukał i pokręcił gwałtownie głową.
- Nie zmuszasz mnie. Jak będę miał dosyć, to... to ci powiem - mruknął. Przygryzł wargę. - W sensie... Nie zleję cię jutro poduszkami. To... To inna sytuacja.. Ja... Ugh, jak ja cię nie znoszę! - płynnie przeszedł z zażenowania do irytacji. Żołnierz powinien już się przyzwyczaić. - A jak ci nie pasuje, to nikt ci nie każe! - boże, tyle agresji w takim małym ciele. Jak u koliberka.
I weź się tu człowieku zorientuj, czego ten Żyd chce. Iwanowi należał się po prostu dyplom za złotą cierpliwość.

Iwan Tupolev

Iwan nie był tak do końca pewien co powoduje u niego tak potężną chęć zaliczenia Żyda. Bo przecież to nic innego. Absolutnie nie wmawiał nikomu, ze czuje cokolwiek (poza może lekkim współczuciem) do Kleinfieldta. Może chce się nim trochę opiekować. Bo to takie maleństwo...
Westchnął ciężko i pogładził bruneta po policzku, po czym cmoknął w to samo miejsce.
- Spokojnie. Irytacja to chyba jedna z tych rzeczy, które psują nastrój w łóżku. Pozostałe pojawiają się zwykle po fasoli... - pokręcił głową i zaśmiał się.
Jednocześnie pogładził biodra Isaaka samymi opuszkami palców, a po chwili zsunął się na tyle nisko, by zacząć całować mostek, a po chwili brzuch małego. Na razie nie przekraczał granicy wyznaczonej (zabawne) przez gwiazdę Dawida. Bardzo delikatnie złapał zębami fałdkę skóry przy pępku, po czym złożył w tym samym miejscu pocałunek. Sam zaczynał czuć lekką irytację długością całego procesu. Ale ciągle było to przykryte warstewką determinacji i rozbawienia.

Isaak Kleinfieldt

- Przepraszam - mruknął, a jego poirytowanie znów ustąpiło miejsca zakłopotaniu.
Był zmienny jak pogoda, aż dziw brał, że był w stanie tak płynnie przechodzić z jednego nastroju w drugi.
Chyba postanowił twardo trzymać się swojego postanowienia; tym razem, kiedy Iwan zaczął składać pocałunki na jego ciele już się nie szarpał.
Czyli jednak potrafił być konsekwentny, jeśli mu na czymś zależało. Miał mętlik w głowie, ale ciągle starał się przekonać samego siebie, że raz się żyje. W jego przypadku to chyba nawet krótko, bo jak go wypchnęli za mury... Nie wróżył sobie świetlanej przyszłości.
Na razie nie sprawiał żadnych problemów, ciągle jednak, z jakichś niezrozumiałych przyczyn, niemiłosiernie wstydził się pokazywać, że jest mu przyjemnie. Uparcie zasłaniał usta dłonią.

Iwan Tupolev

Blondyn westchnął ciężko, oparł się po bokach Kleinfieldta i wzdychając ciężko pogładził jego brzuch.
- Ja cię zwiążę. Jak mamę kocham, pójdę po twoje znajome kajdanki i cię zakuję, jak dalej będziesz przyciskał tą rękę do ust. To co robię, robię po to, żeby było ci dobrze. To logiczne, co? - cóż, może nie do końca dla małego żyda... - A ty fundujesz mi w zamian dźwięki, jakbym cię przyduszał poduszką. Ani dla ciebie to nie jest wygodne, ani dla mnie motywujące. Więc jak będzie, mały, co? Mam iść po te kajdanki?
W zasadzie, to nie byłby najmilszy spacer. Tupolev z pewnym przerażeniem był w stanie stwierdzić, że pomimo tego, że Żyd nadal był choćby częściowo ubrany i w zasadzie nie zrobił nic, co byłoby jakoś nad wyraz pobudzające, blondynowi było stanowczo zbyt ciepło. Cholera, dawno jego ciało nie zachowywało się, jakby znów był nastolatkiem.
Jeśli tak dalej pójdzie, to nawet złota cierpliwość wujcia Wańki zacznie się kończyć.

Isaak Kleinfieldt

Wciąż trzymając dłoń na ustach, gwałtownie pokręcił głową. Dopiero kiedy uświadomił sobie swój błąd zabrał rękę i - zapobiegawczo! - jeszcze raz zaprzeczył.
- Nie! Nie chcę żadnych kajdanek! Nie idź po żadne kajdanki! - chyba uwierzył, bo na jego twarzy odmalowały się zaskoczenie i przerysowana wręcz niepewność. - Serio mówię. Żadnych mi tu kajdanków zboczencu! - nie zauważył, że źle odmienił słowo.
Nie bardzo wiedział co zrobić z rękami. Ani ogólnie, ze sobą. Takie o, leżenie, było cokolwiek lamerskie, ale Żyd nie miał żadnego innego pomysłu.
- Przepraszam. Miałem się nie irytować - podchodził do tego wszystkiego cholernie poważnie. Z taką determinacją godną nastolatka. Chyba naprawdę nie zamierzał Wańki zatrzymywać.
Zresztą.. Bardzo szybko zapomniał o martwieniu się o takie rzeczy.
Wystarczyło, że żołnierz znów skupił się na dotykaniu go. Te reakcje bruneta, choć cholernie irytujące, były na swój sposób też zabawne. Niby taki dorosły, a tu proszę.

Iwan Tupolev

Tupolev wreszcie odetchnął czując, że chociaż ten jeden raz wygrał. Westchnął ciężko, patrząc na Isaaka z czymś w rodzaju "No nareszcie, dziecko drogie', po czym faktycznie wrócił (do dość monotonnego już) "dotykania" Isaaka. Nawet mimo wywołania kilku całkiem piszcząco-uroczych dźwięków, kiedy wreszcie z łaski swojej zainteresował się sutkami bruneta. W zasadzie, to niewiele pamiętał z poprzedniej nocy. Ale dźwięki żyda... tak. To z pewnością przydarzyło się wczoraj, gdzieś pomiędzy duszeniem poduszką.
W końcu Wańka podniósł się i (jak sądził) pewnie ostatni raz pocałował Isaaka w usta. Młody będzie miał pewnie podejście wszystkich prawiczków.
"Ale ty miałeś w ustach TO! No weź się! Nie całuj!"
A może i lepiej? znaczy... nie żeby Wańka miał znowu takie wielkie doświadczenie w radzeniu sobie z cudzą cnotą...
Wsunął palce pod materiał bokserek Isaaka i zerknął pytająco na młodego.
- Mogę? Czy będziesz mnie za to bił?

Isaak Kleinfieldt

Pokiwał delikatnie głową.
- Nie będę cię za nic bił, nie pytaj mnie o wszystko - wymamrotał, ale kiedy Wańka wreszcie zsunął z niego bieliznę, nie omieszkał pod nosem stwierdzić, że jest zboczony.
- Tylko za kajdanki cię będę bił!
Zachowywał się trochę jak dziecko przy ściąganiu plastra z ręki. Z jednej strony chciał, żeby wszystko odbyło się jak najszybciej i bez jego konkretnej decyzji, a z drugiej cackał się tak, jakby to wszystko miało go zaraz zabić.
Ale przynajmniej nie uciekał, nie protestował, nie wyklinał i nie kombinował w żaden inny sposób. Wańka nie musiał się czuć jak pedofil-gwałciciel. Co najwyżej jak pedofil-masochista, bo normalny człowiek by takiej cierpliwości nie prezentował.

Iwan Tupolev

Blondyn jeszcze raz dzisiaj cicho zaśmiał się i pokręcił głową. Złożył kilka pocałunków na szczęce Isaaka, zsunął się na szyję, po czym "przeskoczył" od razu do podbrzusza za "żydowską granicą moralności".
Miał szczerą nadzieję, że Brunet nie zacznie teraz uciekać. To byłoby beznadziejne.
Złożył kilka pocałunków w okolicy lewej kości biodrowej Isaaka, po czym, przezornie, na razie delikatnie złapał żyda za biodra, starając się ograniczyć mu ruchy. Jakoś nie miał ochoty dostać tym czy owym w oko...
Chciał dać jeszcze chwilę Kleinfieldtowi, na przyzwyczajenie się do tego, ze ma czyjąś głowę między udami. Dlatego rzeczonymi się zajął. Zaczął całować i delikatnie podgryzać wrażliwą skórę wnętrza ud. Aż w końcu (chyba ze zwykłej, starocerkiewnogermańskiej złośliwości), przyssał się mocniej i zostawił po sobie piękną, czerwoną malinkę.

Isaak Kleinfieldt

Chyba powoli zaczynał akceptować to, że jego ciało będzie mieć jakieś... reakcje. Że będzie wydawał z siebie te... te dźwięki, czuł przyjemne dreszcze i inne, dziwaczne doznania, których nie potrafił jeszcze sklasyfikować. Wydawał się nawet w miarę uspokoić - na tyle ile taki karłowaty nerwus potrafił.
Wymamrotał coś po hebrajsku, usiłując brzmieć groźnie, kiedy Iwan zostawił na jego skórze malinkę. Ciężko powiedzieć, czy był poirytowany. Raczej nie. Chyba po prostu chciał jeszcze zachować jakieś pozory.
Cały czas lekko zaciskał dłonie na pościeli i jak ognia unikał spoglądania w stronę żołnierza. Nie potrzebował się peszyć jeszcze bardziej.

Iwan Tupolev

- Jeśli wstydzisz się dotykać własnego ciała, to możesz wpleść mi palce we włosy. Tylko nie szarp... za mocno. - Wujek Dobra Rada właśnie się wypowiedział, jak cudownie i wspaniale z jego strony, że postanowił jeszcze czegoś nauczyć żydowskiego prawiczka.
Męczenie Isaaka było w zasadzie nie na miejscu. Jeszcze mu niespodziewanie dojdzie i na tym się skończy... ale. Ale nie. To byłoby mało satysfakcjonujące. Wańka z łaski swojej wreszcie lekko zwilżył wargi językiem (dobrze ze żyd akurat nie patrzył, jeszcze by se pomyślał, że Iwan chce jak dziecko chrupka...) i w końcu powoli objął wargami główkę męskości bruneta.
Gdzieś w tej chwili w głowie blondyna pojawiła się jedna, krótka myśl.
"Kurwa, dziwnie tak bez napleta."

Isaak Kleinfieldt

O jakimś "dotykaniu swojego ciała" w ogóle nie było mowy. Isaak nie byłby pewien co zrobić z takim fantem na spokojnie, a co dopiero teraz. Zgodnie z radą Iwana wplótł palce jednej dłoni we włosy żołnierza. NA pewno nie pamiętał o zakazie szarpania.
Jeśli już wcześniej zaprezentował ciekawą gamę dźwięków, to teraz przechodził sam siebie; liczne jęki i westchnienia - gdzieś pomiędzy padło nawet - imię żołnierza na pewno miały stać się przyczyną jego późniejszego zazenowania. Teraz jednak Żyd nie zastanawiał się nad żadnymi, choćby najgłupszymi konsekwencjami tego wszystkiego. W zasadzie, to ciężko było mu myśleć o czymkolwiek.

Iwan Tupolev


Wańka miał przez moment ochotę parsknąć, kiedy poczuł palce Isaaka zaciskające się na jego włosach. Dlaczego brunet nie był taki grzeczny kiedy kazało mu się zostać na tyłku i nie sprawiać kłopotów?
Jak już gdzieś wcześniej zostało wspomniane, Iwan tak naprawdę był z tych poczciwych, o ile napastowanie dwudziestodwuletniego prawiczka nie wykraczało znacząco poza znaczenie tego słowa. W gruncie robił mu tym pewną przysługę, prawda?
Podniósł się na chwilę na tyle, by nie szarpnąć sam siebie za pomocą kurczowo wczepionych w jego włosy dłoni Żyda, na chwilę zaprzestał pieszczot (nie musiał się bać głupiego wyglądu, Isaak zwykle bił go w tym na głowę usiłując nie jęczeć) by wsunąć palce w usta i porządnie je nawilżyć śliną. Raz kozie śmierć. Najwyżej znów przejdą moment z piszczeniem i wyrywaniem się.
W końcu (żeby Żyd sie nie zniecierpliwił i nie zaczął pytać...) na powrót objął jego penisa wargami, lekko zassał i nawet łaskawie dołączył do tego ruchy głowy. Żeby tylko Isaak nie skupił się tak bardzo na momencie, kiedy palec wskazujący Tupoleva znalazł się w jego tyłku.

Isaak Kleinfieldt

Zdekoncentrowanie go nie było niczym wybitnie trudnym, ale nawet zdesperowany Żyd-prawiczek zastanawiający się nad tym jak właściwie się oddycha, po prostu musiał zauważyć, że Tupolev właśnie postanowił wsadzić mu coś w tyłek.
- Iwan! Gdzie ty - pewnie chciał powiedzieć coś jeszcze, ale przerwał mu kolejny, głośny jęk. - No weź! - nie brzmiał na nieszczęśliwego (o ile spośród tej jego komicznej aż zadyszki dało się jakoś konkretniej wychwycić ton), ale wydawał się być cholernie zaskoczony.
Uczucie w zasadzie nie było jakoś specjalnie nieprzyjemne. Trudno było też zakwalifikować je do przyjemnych. Było po prostu... Dziwne.
I pedalsko zboczone. Jeszcze bardziej niż cała reszta tego wszystkiego.

Iwan Tupolev

Wańka nie był do końca pewien czy Żyd jutro nie postanowi przejść na stronę nawiedzonej sekty i w akcie zemsty podpalić łóżka razem z Tupolevem. Za palca w dupie, za pedalstwo, za twarz...
Albo Wańka był desperatem (co go przerażało), albo fetyszystą (chyba równie straszne dla poczciwego Wujcia).
Po prostu zignorował niezbyt agresywny sprzeciw Isaaka i kontynuował swój pedalsko zboczony plan, zaczynając rytmicznie poruszać dłonią. W ramach dekoncentracji i odwracania uwagi bruneta od tego co się dzieje z jego tyłkiem, drugą dłonią zajął się jądrami Isaaka.
Witajcie żydowskie odgłosy niepewnego oburzenia!

Isaak Kleinfieldt
- Iwan! Mówię poważnie!
Żołnierz nie miał okazji dowiedzieć się, co tak poważnie mówi wyznawca judaizmu; w połowie słowo przekształciło się w kolejny, żydowskokarzełkowy, brzmiący podejrzanie jak "iiik" prawie-pisk. Najwyraźniej molestowany, ale chyba nie taki znowu nieszczęśliwy brunet doszedł do wniosku, że bardzo mądrym będzie klepnięcie Iwana w głowę, a właściwie bardziej w czoło i ponowne (bo przecież tak dawno tego nie robił) jakby ostrzegawcze wierzgnięcie nogami.
- Wyjmij to! - cholernie skonsternowany, podenerwowany i kompletnie rozkojarzony jakimiś cholernymi, pedalskimi skurczami w okolicach podbrzusza (słyszał kiedyś takie słowo jak "orgazm", ale w praktyce kompletnie nie ogarniał) nie wydusił z siebie niczego bardziej konkretnego.

Iwan Tupolew


Iwan wcale nie chciał żeby tak to się skończyło, ale klepnięty w czoło odruchowo odsunął się i wypuścił penisa Isaaka z ust.
Cóż, Wańka nie spodziewał się, że to będzie okupione takim cierpieniem. Ledwo zdążył zamknąć powiekę zanim lepki, żydowski "prezent" trafił go w prawe oko. Tupolev odskoczył jak oparzony, przyłożył rękę do oka i natychmiast ściągnął nasienie z twarzy. 
 - Isaak! Isaak, kurwa, ile ty masz lat?! - nie do końca można było stwierdzić jak bardzo wściekły, zirytowany czy zrezygnowany jest blondyn.
 Chociaż... ten ton mógł być też w pewien sposób płaczliwy. Biedny Iwan... Ale w zasadzie, żyd wygrał. Nie miał już niczego w dupie.