Żydocyganeria

https://s1182.photobucket.com/user/himoemperor/library/zydy [album ze skanami konwentowej części]

Iwan Tupolev

Kiedy Isaak znów zaczął machać tymi chudymi nóżkami, Wańka szczerze miał ochotę pierdolnąć tym wszystkim. Jakkolwiek by to nie brzmiało.
- Myślałem, że doszliśmy do zgody. - westchnął ciężko nagle puszczając bruneta i zgodnie z jego nakazem wyjmując ręce z jego bokserek.
Święta zasada dogadania się z Isaakiem - zostaw, to się zainteresuje - tym razem wcale nie była wprowadzana w życie świadomie. Iwan stracił cierpliwość i znęcał się nad tą farbowaną flądrą.
Odwrócił się szacowną częścią ciała na d do żyda, poprawił poduszkę i wcisnął pod nią ręce, by wygodniej się leżało.
- Chcę dobrze. Ale nie to nie Isaak. Radź se sam.
Dobra. W duchu modlił się o to, żeby mały zaczął skamleć jak kopnięty szczeniak, albo piszczeć jak nadęty kurczaczek. Oby tylko poprosił o kontynuację.
W duchu też gratulował sobie odpowiednio wysokiej ilości alkoholu. Przynajmniej sam nie miał twardego problemu...

Isaak Kleinfieldt

Przez chwilę leżał, zupełnie skonsternowany, i kompletnie nie mający pojęcia co powinien zrobić z faktem, że Iwan jednak go posłuchał. Gdzieś podświadomie spodziewał się, że żołnierz oleje jego protesty, ale sam nie wiedział czy to dobrze czy źle.
Nie do końca orientował się też w tym, czy to tobrze,że jak się ktoś nim wreszcie zainteresował, to jest to nie dość że facet, to jeszcze cholernie przystojny facet, który - z logicznego punktu widzenia - powinien zarywać raczej do pani kapitan.
Wiedział natomiast, że jest na to wszystko zbyt pijany. I nie bardzo wie czy tak mu wypada się zająć swoim.. problemem. Zresztą, jak on się nim miał do cholery zająć?!
Przez chwilę twardo udawał obrażonego, poklął i pofukał na tyle głośno, że żołnierz po prostu musiał to usłyszeć, ale w końcu odwrócił się do Iwana i szarpnął go za rękaw.
- Ej, nie wściekaj się, przepraszam - wymamrotał tonem zbitego szczeniaka, na tyle szybko, że Wańka zapewne miał problem z rozróżnieniem poszczególnych słów.

Iwan Tupolev

Tupolev triumfował w duchu. Wielce obrażony pan Isaak Kleinfieldt uznał, że Wańka jednak jest godzien zajęcia się jego problemem. Co za niezwykła hojność! Ivan podniósł się - ociężale, ale bez wielkiego ociągania - i odwrócił do Isaaka.
- Jesteś kompletnym dzieciakiem. Czuję się jak jakiś pedofil. - parsknął znów łapiąc brodę bruneta i całując go. - Ale chyba mi pasuje...
Zmuszając żyda do ponownego zajęcia pozycji horyzontalnej blondyn niezwykle odkrywczo zauważył, że "młody" jest cholernie malutki. Pomyślał o tym jeszcze raz, kiedy w końcu pozbawił go bokserek.
- Coś mi się zdaje, że nie chcesz przy tym na mnie patrzeć, co?

Isaak Kleinfieldt

- Nie jestem dzieciak, to z tobą jest coś nie tak - burknął Żyd, ale tym razem nie spróbował skopać Iwana.
Na pewno chciał brzmieć na dużo bardziej poirytowanego, ale najwyraźniej fakt leżenia pół nago pod Wańką krępował go na tyle mocno, że tracił sporo z pewności.
Zamiast odpowiedzieć na pytanie Iwana jakoś konkretnie wykonał głową taki gest, którego nie można było odebrać ani jako "tak" ani jako "nie". Jego pijany mózg najwyraźniej doszedł do wniosku, że żołnierz jest jasnowidzem.
Wszystkie jego problemy ewidentnie zniknęły jednak w chwili, w której - już usprawiedliwiony - Wańka wreszcie go dotknął.
Najwyraźniej dla pijanego, napalonego Żyda akrobaty wrażeń było zbyt dużo, żeby mówić coś konkretnego.

Iwan Tupolev

Blondyn przez chwilę miał ochotę znów nawarczeć na Żyda i zostawić go w cholerę (ale tak już naprawdę), ale ostatecznie westchnął, położył się obok niego i objął ciasno od tyłu. Co prawda założył, że młody nie miałby najmniejszych problemów niezależnie od możliwego widoku na Wańkę, bądź jego braku, ale sam czuł się chyba trochę mniej winny pedofilii, kiedy nie patrzyła na niego z żydowskim wyrzutem para brązowych oczu.
Brązowy w gruncie rzeczy słabo komponuje się z rudym...
Brak kopania był całkiem pomocny przy całym haniebnym procederze deprawowania Isaaka. Ciężko byłoby z szarpiącym się Żydem w łóżku. Żeby nie było zbyt kolorowo, Iwan absolutnie nie skłaniał się ku dawkowaniu wrażeń bruneta, a raczej ku idei "skoro mam dwie ręce, to smutno, żeby jedna się nudziła". Takim oto sposobem mentalnie rudy prawiczek w jednej chwili został hojnie obdarowany dłonią na swoim penisie, która wiedziona pewnym doświadczeniem w tej kwestii zaczęła rytmicznie poruszać się w górę i w dół, a także palcami, które po raz wtóry tego wieczora postanowiły znęcać się nad sutkiem Isaaka.

Isaak Kleinfieldt

Jeśli człowiek przez tyle lat nigdy w życiu nie miał do czynienia z żadną seksualną czynnością, to wyobrażał sobie jakieś cuda-niewidy.
- Iwan - nie wiedział, czego tak właściwie chciał, a z jego tonu trudno było wywnioskować czy jest zły, czy tylko zdesperowany.
Isaak nie mógł zaliczyć swojego - było nie było - pierwszego razu do listy siedmiu cudów świata.
Było mu stanowczo zbyt ciepło, nie mógł złapać normalnego, głębokiego oddechu a cała ta sytuacja cholernie go krępowała. Nie bardzo wiedział co zrobić z rękami, a myślenia wcale nie ułatwiały mu przyjemne, acz zupełnie obce wrażenia.
Kiedy z jego ust wyrwał się nieokreślony, kompletnie upokarzający dźwięk, odruchowo zasłonił je dłonią.

Iwan Tupolev

W życiu nie wpadłby na to, że młodemu jest za gorąco. Z resztą... to dla Tupoleva była chyba ostatnia z rzeczy, które mogą przeszkadzać w takiej chwili. Tak samo ostatnią rzeczą jaką spodziewał się usłyszeć z ust bruneta było jego imię. Zwłaszcza wypowiedziane tak bardzo "cholerawiejakim" tonem.
Zaśmiał się kiedy Isaak postanowił uciszyć się z pomocą swojej ręki. W zasadzie Iwan nie był w stanie pojąć nazywania jakiegokolwiek faceta po skończeniu lat osiemnastu "uroczym". Żyd postanowił go radośnie wyprowadzić z błędu. Zachowywał się jak najprawdziwsza, świętoszkowata dziewica lat piętnaście.
- Hej... weź tą rękę. Jest okej, naprawdę. - mruknął tylko.
Jakimś cudem wyszedł mu ton "boże, jaka urocza kulka futra!". Nie był pewien czy dobrym pomysłem będzie ponowne całowanie kogoś z takimi łaskotkami jak Isaak po karku ale... Cholera, raz kozie śmierć. Jak zacznie mu się śmiać, to może przestanie się tak spinać... Złożył kilka zadziwiająco czułych pocałunków na karku (z braku lepszego słowa tak go nazwijmy) kochanka, nieco przyśpieszając ruchy dłoni pieszczącej jego penisa.
- Rozluźnij się...

Isaak Kleinfieldt

Z początku, kiedy Iwan zasugerował że zasłanianie ust jest czymś absolutnie niepotrzebnym, Isaak gwałtownie pokręcił głową. Dopiero po chwili mgliście skojarzył, że w zasadzie to ręka na ustach mocno utrudnia oddychanie.
Kiedy do wszystkich wrażeń dołączyły jeszcze pocałunki, żyd przestał panować nad głosem; zajęczał cicho, ale był już najwyraźniej tak pogubiony we wszystkich wrażeniach, że zapomniał się speszyć. Zresztą, chyba nawet już nie mógł się bardziej zaczerwienić.
Los nie miał nad jego dumą żadnej litości. Nie dość, że był prawiczkiem, to jeszcze pijanym; osiągnięcie orgazmu nie zajęło mu zbyt wiele czasu. Wystarczyło jeszcze tylko kilka pocałunków i ruchów dłoni Wańki, żeby Isaak szczytował. Żyd wyjęczał kilka kompletnie nieskładnych słów po hebrajsku i zacisnął dłonie na pościeli.
Był jeszcze zbyt rozkojarzony, żeby zareagować na to wszystko jakoś bardziej żywiołowo. Jeszcze.

Iwan Tupolev

Choćby nie wiadomo jakie byłyby to mądrości, Iwan jidysz nie znał ni w ząb. Ale musiał przyznać, że dźwięk tego języka kompletnie psuł nastrój.
Wańka puścił Isaaka po to by wstać i wytrzeć rękę o coś, co nie było pościelą. Ani on, ani tym bardziej żyd nie byliby zadowoleni ze spania w śladach po haniebnym pierwszym razie żyda przez kolejny tydzień. Wrócił po chwili do łóżka, po drodze jeszcze pozbawiając się spodni i koszuli (dla czystej wygody, bez zbereźności) i bez pytania znowu bezczelnie przyciągnął do siebie małego w charakterze przytulanki i pocałował w czubek głowy.

Isaak Kleinfieldt

Nieco nieprzytomnie zerknął na Wańkę. Z chwili na chwilę zaczynał coraz bardziej ogarniać co się wokół niego dzieje - przynajmniej na tyle na ile może ogarniać pijany człowiek.
W pierwszym rozsądnym odruchu odruchu sięgnął po koc i podciągnął go prawie pod szyję. Im bliżej łóżka podchodził Rosjanin, tym bardziej Isaak chciał się zapaść pod ziemię, albo chociaż schować głowę pod poduszkę.
Kiedy jednak został tak stanowczo objęty, to z braku laku schował głowę w zagięciu między szyją a ramieniem Iwana.
I że niby on był święta Teresa dziewica "mój boże, nie patrzcie na mnie, to takie żenujące"? Skądże.
Był stuprocentowo męski i pewien siebie. Zawsze i wszędzie.
- Nicniemów - wymamrotał, święcie przekonany, że Wańka zaraz znów go wyśmieje.

Iwan Tupolev

Zamruczał potakująco i pogłaskał Żyda po głowie. Tak naprawdę, to koło tyłka mu latało czego w tej chwili brunet sobie zażyczy.
- Rozbrajasz mnie, mały. - mruknął jeszcze ziewając, poprawiając na sobie koc i odgarniając włosy tak, by przypadkiem nie jeść ich w nocy.
Zamierzał po prostu iść spać. Przejść nad tak istotną sprawą jak pierwszy raz żyda do porządku dziennego! Bezbożnik i świętokradca! Przynajmniej był ciepły. To było całkiem przydatne w nieogrzewanym pokoju w podejrzanej tawernie na środku pustkowia.
A na dodatek biedny Isaak miał się dowiedzieć, że jego kochanek z przypadku koncertuje po nocach. I to bez litości.

Isaak Kleinfieldt

- Spadaj - burknął. Miał ochotę powiedzieć coś jeszcze, ale w zasadzie to sam nie wiedział co.
Było mu z tym wszystkim jakoś tak, cholernie dziwnie, a pijany Wańka wydawał się być ostatnią osobą z którą Kleinfieldt chciał się dzielić swoimi przeżyciami. Zwłaszcza, że sam też był zmęczony.
Jak się okazało, pierdolony blondas nadający się na okładkę Vogue'a postanowił nie tylko go zdeprawować, ale nie zamierzał mu nawet dać odespać: przez pół nocy chrapał jak najęty. Z początku brunet starał się być cierpliwy, ale w końcu zaczął szturchać Iwana łokciami tak intensywnie, że wreszcie żołnierz się uciszył.
Co nie zmieniło faktu, że potem proces zaczął się na nowo.

Czas na zemstę przyszedł rano. Przypomnienie sobie zajść wczorajszego wieczora zajęło skacowanemu Żydowi dobrych kilkanaście sekund. Kiedy jednak połączył fakty...
Z pewnością obudzenie się dlatego, że mały, wściekły wyznawca judaizmu okłada cię poduszką nie było zbyt przyjemne.
- Ty.. Ty.. Ty zboczeńcu ty!

Iwan Tupolev

Zerwał się do pozycji siedzącej zaraz po tym, jak oberwał pierwszy raz poduszką w łeb. Kolejnym odruchem było osłonięcie się od bezlitosnych ciosów poduszką. Dopiero po kilku Iwan zorientował się o co chodzi i... zaczął się śmiać jak opętany.
Z racji tego, że był nieco skulony nie widział twarzy żyda. Zasięg jego wzroku obejmował łóżko, kolana, uda i (ku nieszczęściu Isaaka) uda bruneta. Wańka złapał poduszkę, odłożył ją na bok, powstrzymał wściekłe, żydowskie nasienie od chwycenia drugiej poduszki, objął je w pół i przyciągnął do siebie, nadal chichocząc.
- Słuchaj. Dobra rada od wojaka. Zanim kogoś zamordujesz, załóż majtki. Wiesz, bujający się, miękki kutas w zasięgu wzroku... - zakończył całość efektownie zawieszając głos i uśmiechając się z pobłażaniem.

Isaak Kleinfieldt

Na policzkach Isaaka po raz setny w ciągu ostatniej doby pojawił się intensywny odcień różu.
- Mówiłem, że zboczeniec! - pewnie powiedziałby coś jeszcze, ale z całej tej złości aż się zapowietrzył.
Skoro nie miał już poduszki, to zaczął okładać żołnierza po ramionach; uderzenia tych małych, chudych rączek nie mogły jakoś specjalnie boleć, ale brunet czuł się przez swój bunt bardzo podbudowany.
- Ty... Ty... - Żyd przez chwilę szukał dobrych słów. - Jak ty mogłeś! Ty pedofilu ty! Bezbożniku! - chciał przyłożyć żołnierzowi jeszcze raz, ale zrobił to tak niefortunnie, że to jego zaczął boleć nadgarstek. - No i patrz co zrobiłeś!
Zabrał ręce, chwycił obolałe miejsce dłonią i czknął z oburzeniem.
Brunetowi zdawał się umknąć fakt, że po pierwsze jest już po dwudziestce: oklapł jak złapany na smycz, wściekły kundel i zrobił tak naburmuszoną minę, że do pełnego obrazka pięciolatka oburzonego zabraniem mu lizaka brakowało mu tylko nadętych policzków.

Iwan Tupolev

- Matko święta... Zachowujesz się jak cholerna dziew... - Iwan zawiesił głos. - Kurwa. Przecież ty byłeś prawiczkiem.
Westchnął cicho. Sądząc po jego minie był cholernie zakłopotany. Rzadki i dość... dziwny widok. Wańka puścił bruneta i odsunął się. W kompletnej ciszy poprawił włosy i spiął je w maleńki kucyk z tyłu głowy.
- Ja... ten. Przepraszam. - wyburczał w końcu i odchrząknął wstając z łóżka.
Wciągnął na siebie spodnie i zapiął.
- Dobrze, że byłem zbyt pijany... - mruknął patrząc na Isaaka wzrokiem spaniela, któremu ktoś zabił szczeniaki.
Czuł się winny. Może i miał taką, a nie inną reputację w oddziale, całkiem zasłużoną i niezbyt przekłamaną, ale... Ciągle był tak naprawdę dobrodusznym, troskliwym Wańką, który wbrew wszelkim pozorom miał jakieś ograniczenia, sumienie i szacunek do innych. Nawet jeśli byli żydowskimi szczurami laboratoryjnymi.
- Chyba pójdę się umyć.

Isaak Kleinfieldt

- No właśnie ja też byłem! - burknął, wybitnie oskarżycielskim tonem.
Rzucił żołnierzowi spojrzenie, z którego łatwo dało się wyczytać że nie rozumie jak można tak wykorzystać małego, pijanego Żyda.
Zdawał się niezbyt przejmować faktem, że Iwan czuje się winny. Wręcz przeciwnie, czuł się niesamowicie usatysfakcjonowany. Pewnie gdyby wiedział, że żołnierz naprawdę ma jakieś wyrzuty sumienia trochę by złagodniał, ale na chwilę obecną był zbyt poirytowany, żeby analizować stan psychiczny żołnierza.
- A rób co chcesz - oświadczył, po czym znów się położył, zwinął się w kulkę i ciasno owinął się kołdrą.
Nie czuł się zgwałcony. Owszem, było mu cholernie niekomfortowo ze świadomością, że jego pierwszy raz wyglądał tak a nie inaczej, ale gdzieś na dnie podświadomości cieszył się z tego, że ktoś go w ogóle chciał, czy to po pijaku, czy nie. Nie zmieniało to jednak faktu, że był wściekły.
Dlatego ubrał się i zszedł na dół po jakieś śniadanie jeszcze zanim żołnierz wyszedł z łazienki.

[lalala, dzień przeleciał, zobaczymy czy kiedykolwiek na mysterium przeleci]

Iwan Tupolev

Iwan cały dzień zachowywał się niby normalnie, ale tylko na pozór. Nie unikał jakoś wielce spotkań z Isaakiem, ale zdawał się przewrażliwiony na jego punkcie. Wolał oddać go w ręce Piotra (broń Boże Sayi!), a kiedy chwilę musieli popracować sami przy rozkładaniu rzeczy z ciężarówki próbował zagadać, ale kompletnie mu to nie szło.
Obiad zjadł razem z Młodą, tłumacząc jej jak powinna czyścić broń. Może czuł się dziwnie tłumacząc takie rzeczy dziecku, ale jak zobaczył w jaki sposób mała stara się to zrobić, poczuł przypływ troski o jej stopy.
Z kolacją było gorzej. W głównej sali zaroiło się od gości zakutych w pancerze. Ostatecznie Wańka wziął swoją podwójną porcję i butelkę kwasu chlebowego na górę, do pokoju. Tak było po prostu wygodniej. Mimo obaw o Isaaka grającego z podejrzanymi gośćmi w karty na dole. Żołnierz gównianie czuł się zostawiając go tylko pod pieczą nieodpowiedzialnej, agresywnej pani kapitan.

Isaak Kleinfieldt

Żyd nie spodziewał się, że Tupolev rzeczywiście będzie zachowywał się przez cały dzień tak... specyficznie. Wczoraj rozmowa przychodziła mu dużo łatwiej; nie, że brunet miał pretensje, sam czuł się dosyć niekomfortowo, ale doszedł do wniosku, że będzie w stanie przejść z tym wszystkim do porządku dziennego. Dlatego też wieczorem, już w miarę zrelaksowany zasiadł do gry w karty.
Po godzinie zrozumiał, że może jednak kantowanie grupy opancerzonych bydlaków nie było najlepszym pomysłem. Żyd rozsądnie poddał ostatnią partię, zgarnął tą część pieniędzy, która mu się należała, zabrał tacę z jedzeniem i wrócił do pokoju.
Stał tam tylko jeden, malutki stolik. Brunet nie miał innego wyjścia, jak usiąść naprzeciwko żołnierza.
Przez chwilę w ciszy jadł tę bardziej zieloną część swojej porcji. Po kilku minutach wziął podejrzanie wyglądający kawałek podejrzanie wyglądającego miejsca i bez słowa przerzucił go na talerz Iwana.
Kurwa, wczoraj przy kolacji to nie było takie.. niezręczne.
- No co? - nie miał pojęcia co powiedzieć. Ale utrzymanie takiej atmosfery do końca pobytu byłoby absolutnie paskudnym rozwiązaniem.

Iwan Tupolev

Z jednej strony nie do końca wiedział jak zareagować na żyda który zdecydował się jednak dotrzymać mu towarzystwa, ale z drugiej cieszył się, że młody nie oberwał po małej łepetynie od tych dryblasów z dołu. Uśmiechnął się na widok dodatkowej porcji mięsa na swoim talerzu.
- Chcesz marchewkę? Nie lubię tego gówna. - zapytał w sposób, który sugerował, że dość długo myślał nad tym, czy przypadkiem nie urazi żydowskich uczuć w ogóle się odzywając.
Nie czekając na odpowiedź przełożył większość zieleniny na talerz Isaaka i zabrał się znów za swoje mięso.
Jeśli żydowi przyszłoby do głowy rozejrzeć się, to zauważyłby, ze obok łóżka jest rozłożona karimata i śpiwór Iwana. Tylko poduszka zniknęła z łóżka. Wyglądało na to,że Tupolev z własnej woli po zajściu dnia poprzedniego wolał spać bez małego przy boku.
Naprawdę się przejął.

Isaak Kleinfieldt

Kiwnął głową w podziękowaniu, kiedy Iwan oddał mu większość swoich warzyw.
Dziwak. Totalny dziwak. Jak można było nie lubić czegoś takiego? Zwłaszcza, że było całkiem pewne. Mięso... Wańka sam skwitował je całkiem logicznie wczorajszego wieczora. Brunet aż wzdrygnął się na wspomnienie całego wykładu w którym co rusz przewijało się słowo "jelita".
Żyd przez dłuższą chwilę również milczał, a całą swoją uwagę skupił na Bogu ducha winnej marchewce, którą co rusz dźgał widelcem.
Ewidentnie jednak nie był w stanie dłużej znieść irytującej ciszy.
- Kurwa - odłożył widelec i ze złością zmierzwił włosy. W tym momencie jego wzrok zatrzymał się na dodatkowym posłaniu. Nie był jakoś specjalnie empatyczny ale doszedł do wniosku, że może niepotrzebnie odstawił taki teatrzyk.
- Uch... Okej. Wańka. Co się stało to się stało, ale jakoś żyć musimy - kurwa, on nie potrafił prowadzić takich rozmów. - Przegiąłem z reakcją. Nie zamierzam cię przepraszać, ale przyznaję, zachowuję się trochę jak dziecko. Świat się nie zawalił. I tak, kurwa, pójdę do piekła, więc... Uch... Ty też postaraj się odpuścić? - spojrzał wyczekująco na żołnierza. Poczuł ukłucie winy. - Kurwa, Iwan, wiem, że przesadziłem. Nie zrobiłeś mi krzywdy, cud, że mnie w ogóle chciałeś. Więc.. grr.. Weź coś powiedz.

Iwan Tupolev

Blondyn znosił cisze znacznie lepiej niż Isaak. Chyba z racji doświadczenia, czy swojego własnego, przytłaczającego poczucia winy. Jakby ciężar całej beznadziejnej sytuacji opierał się tylko na jego barkach.
Wysłuchał rozpaczliwej próby żyda z pewnym zdziwieniem i... pierwszy raz tego dnia uśmiechnął się do bruneta. Już wcześniej mówił, że mały go rozczula. tym razem nie było inaczej. Zagubione, małe żydziątko.
- Czekaj... Dobrze słyszę? Powiedziałeś, że to cud? Wiesz, ja myślałem że cały ten brak seksu to sprawa religii. Nie jestem zbytnio w temacie... Ale wiesz. Ciężko mi uwierzyć, że nigdy nie miałeś żadnej propozycji. - zmarszczył brwi. No zwłaszcza jeśli się pracuje w takich miejscach...
Pamiętał wczorajszy wykład o pole dancingu. i widać nie tylko alkohol przekonał Wańkę o tym, że jego żyd pracował w klubie gogo.

Isaak Kleinfieldt

- Co? No tak, religii też, nie wolno nam przed ślubem, ale jest grupa, która tego nie przestrzega. Ale głównie to... No Iwan, spójrz na mnie, i tak obiektywnie, kto by mnie chciał? No błagam. I jakie, przepraszam, propozycje? Kurwa, ja nigdy nie robiłem jako striptizer, weź se to wbij do głowy. Zresztą w ogóle nie o to chodzi! - Isaak sam nie wiedział czy w tej chwili jest bardziej zakłopotany czy poirytowany. - Ja tutaj staram się uspokoić ciebie, a ty.. ty... - zapomniał słowa. Jak zwykle, kiedy się denerwował, zaczął gestykulować. - ty się kon... ty myślisz o głupotach. A idźcie wy w cholerę z takim prześcieradłem! - z rozpędu źle zaakcentował słowo. Rozkosznie nieświadom kretyńskiego błędu, mówił dalej. - Cały dzień jak zbity szczeniak chodziłeś, owszem, wściekły byłem, ale już mi przeszło, więc nie wiem, ogarnij się?
Nie wiedział jak jeszcze nakrzyczeć na żołnierza, więc wrócił do jedzenia marchewki. A właściwie to znęcania się nad nią.
- Zaraz normalnie pójdę spać do ciężarówki. Tylko przez tą patologię sam nie pójdę.

Iwan Tupolev

Prześcieradło przebiło wszelkie rankingi i Tupolev roześmiał się głośno. Isaak pewnie nawet nie znał powodu. A Ruskiemu naprawdę zrobiło się lżej na sercu. Jednak nie było tak źle jak sądził!
- Właściwie, to mi ubliżasz. Powinienem cię wynieść do tej ciężarówki i zamknąć w środku. Gdybym nie był pijany zabrałoby mi to tylko trochę więcej czasu. - oświadczył twardym tonem. - No dobra. Może jeszcze gdybyś nie postanowił się z nami podzielić szczegółami twojego pożycia. A w zasadzie jego braku.
Lżejszy na duchu zdobył się na to, by z talerza Isaaka zgarnąć jeszcze resztkę sosu z mięsa, którego jemu już zabrakło.
- Nie striptizer, tylko pole dancer. To różnica. I ja bym też nie chciał się tak łatwo przyznać. Gdybym to robił, a nie oglądał, oczywiście...
Skończył swoją kolację, podszedł do prowizorycznego posłania i położył swoją poduszkę na powrót na łóżku. Wygrzebał ze swoich rzeczy szczoteczkę do zębów, pastę i swoim starym, dziwacznym sposobem bez namaczania ani jednego ani drugiego po prostu zaczął myć zęby.
Nie wypadało chuchać czosnkiem, nawet jeśli był małym, żydowskim prawie-prawiczkiem.

Isaak Kleinfieldt

Nie dość, że Tupolev się z niego śmiał, to jeszcze sugerował że zmolestowałby go nawet na trzeźwo. Isaak nie wiedział czy powinien poczuć się zadowolony, czy raczej oburzony. Już lepiej było kiedy żołnierz miał doła. Nie był taki irytujący.
- Tupolev, nie przeciągaj struny - wyburczał, coraz bardziej poirytowany faktem, że żołnierz na każdym kroku robi sobie z niego żarty. - Bo jak ci kiedyś przyłożę... - mało straszna groźba, biorąc pod uwagę, że żeby w ogóle dosięgnąć do twarzy zołnierza, musiałby stanąć na krzesełku.
- Nie jestem żadnym poledancerem, moja przyjaciółka pracowała w klubie! Noż kurw... Weź idź. Śpisz na podłodze!
Po podjęciu tej - jakże stanowczej - decyzji,poskładał naczynia i potrzedł do torby. Wygrzebał z niej świeżą bieliznę i za dużą o kilka rozmiarów koszulę.
- Idę pod prysznic. Weź to odnieś do tej patologii - i tyle go było widać.

Iwan Tupolev

Tupolev ze śmiechem powiedział coś niewyraźnie z ustami pełnymi piany. Skończył myć zęby, przepłukał resztką wody w szklance i bardzo, bardzo nieelegancko wypluł przez okno mrucząc pod nosem coś o kompletnym braku zainteresowania żyda jego potrzebami.
O ile był na tyle grzeczny, by wynieść talerze tak, jak Isaak prosił, o tyle nie znalazł w sobie tyle uprzejmości, żeby faktycznie położyć się spać na podłodze. Zwinął posłanie i wpakował do torby podróżnej. nie odstawił jej jednak całkiem na bok. Wyjął nieduży, bawełniany worek w błękitne paski, wyciągnął z niego parę drutów i szarozieloną włóczkę (perfekcyjnie dopasowana do munduru!) i parę drutów na której było już zaczęte jakieś dziesięć centymetrów szalika.
Wielki, groźny, męski i och-jak-przystojny Tupolev zabrał się za babcine machanie drutami. Żałował tylko, że nie ma bujanego fotela. Zawsze mu tego brakowało.
Kiedy Isaak wrócił z łazienki nie odłożył robótek. Cały oddział wojska wiedział, a przed żydem miał się ukrywać?
- Jest jeszcze ciepła woda? - zapytał podnosząc wzrok na bruneta i nie przerywając robienia kolejnych oczek szalika.