Żydocyganeria

Tupolev westchnął ciężko, wywrócił oczyma i - cholerny złośliwiec - nic z tym palcem nie zrobił. Jakby nie mógł, jak normalny człowiek, wyciągnąć! W ogóle... obrzydliwe. Ale tak to jest jak pozwalasz się nago dotykać jakiemuś nielegalnemu Ruskiemu z amerykańskim obywatelstwem...
- Isaak, po prostu nie myśl o tym. Wyjaśni się z czasem... - mruknął w końcu, po prostu nie mając najmniejszej ochoty na wyjaśnienia.
W zasadzie nie pamiętał kiedy ostatnio wkładał tak dużo wysiłku umysłowego w jakąkolwiek czynność łóżkową. Niezależnie od płci tej drugiej osoby. To było w gruncie rzeczy dosyć mocno... zawstydzające? W momencie kiedy myślało się o tym co robi się małemu Żydowi, a nie po prostu się to robiło.
"Wania, ogarnij się, wyłącz górny mózg!"
Wolną rękę położył na karku bruneta, by przyciągnąć go do siebie i "rozproszyć" pocałunkiem, a następnie zrezygnował kompletnie z podejścia "romantycznego" i przerzucił się na "praktyczne i nieco ryzykowne jeśli robisz to z cholernym, żydowskim prawiczkiem".
Krótko mówiąc - zanim wsunął w Isaaka drugi palec, zajął się jego erekcją. Proste, a jakie skuteczne!

Isaak Kleinfieldt

O Isaaku nie można było powiedzieć, że był cichy i opanowany; ani w łóżku, ani w życiu codziennym.
Żołnierz, czy mu się to podobało czy nie, musiał słuchać całej serii westchnień, cichych jęków i innych mniej lub bardziej wyrażających aprobatę dźwięków, a żeby było jeszcze weselej, mocno zaciskał palce jednej dłoni na jego ramieniu.
-Ty... Ty jakiś problem masz - wydusił, kiedy zrozumiał, że żołnierz nie ma najmniejszego zamiaru przestać.
Odczucie nie było może jakoś specjalnie bolesne, ale Żyd naprawdę nie potrafił zrozumieć po co Iwan robi coś takiego.
Coś w jego głowie chyba zaskoczyło dopiero później; mętnie powiązał mówienie o "otworach w swoim ciele których gamy zastosowania nie docenia" z obecną sytuacją.
Powinien być przerażony. Tymczasem narkotyki sprawiły tylko, że poczuł się jeszcze bardziej zażenowany. I może trochę tylko zaniepokojony; na szczęście dla żołnierza był już zbyt zaangażowany w fizyczne aspekty potwornie zboczonego, pedalskiego aktu, żeby zacząć protestować.Na to był jeszcze czas...

Iwan odczuł ulgę, kiedy Isaak postanowił nie drążyć tematu i przejść od razu do wniosków.. Gdyby teraz nagle Żyd zaczął domagać się wyjaśnień, to cała sytuacja stałaby się jeszcze bardziej dziwacznie-zawstydzająca, niż w chwili obecnej. A to skończyłoby się kompletną klapą. Dosłownie.
- Jak nie będziesz w to wnikał, to serio będzie nam łatwiej - westchnął pochylając się i z braku możliwości użycia rąk, po prostu pocałował Isaaka w zagięcie szyi. - Tylko mów jak coś będzie nie tak...
Nie był pewien, czy dobrze zrobił dodając to zdanie. Dla Żyda-prawiczka wszystko mogło być "nie tak". Zwłaszcza jeśli tym Żydem był pan Kleinfieldt.
Chociaż, z drugiej strony, brunet był raczej typem osoby, która jako pierwsza poinformuje wszystkich o swoim dyskomforcie.
Idąc tym tropem Tupolev postanowił się nie cackać zanadto i wsunąć kolejny palec w żydowskie cztery litery.

Isaak Kleinfieldt

Informować, kiedy coś będzie nie tak? No o to Isaaka nikt nie musiał prosić dwa razy.
Cała sytuacja była nowa, dziwna i pedalsko niebezpieczna, ale - przynajmniej do chwili obecnej - bezbolesna. Schody zaczęły się teraz, kiedy Żyd po raz pierwszy rozważył opcję, wedle której seks to wcale nie jest taka czysta, przyjemna sprawa.
- Iwan, kurwa, to boli, nie mówiłeś, że będzie bolało! - poskarżył się, po czym przygryzł dolną wargę jakby powstrzymując się od wypuszczenia z ust jakiejś mało wpasowanej we wszystko wiązanki.
Przemyślność Eden po raz kolejny ułatwiła Iwanowi życie; kompletnie oderwany od rzeczywistości, zdesperowany i ewidentnie zazdrosny Kleinfieldt wyraził swój dyskomfort jeszcze kilkoma wulgaryzmami i niecierpliwym wierceniem się, a potem zacisnął oczy - jak dziecko czekające na szczepionkę i obawiające się jakiegoś potwornego bólu.
Iwan mógł się tylko zastanawiać, czy Isaak po rzeczywiście jest tak zdeterminowany, czy po prostu już knuje w tej swojej żydowskiej głowie jakieś plany potwornie bolesnej, krwawej zemsty.

"Dziwne by było, gdyby nie bolało." - przemknęło Tupolevowi prze myśl.
Na szczęście udało mu się powstrzymać przed lekkim uśmieszkiem, jaki pchał mu się na usta. Nie wiadomo jak na to zareagowałby brunet.
Jedyną "krwawą" zemstą Isaaka jaką był sobie w tej chwili w stanie żołnierz wyobrazić, była nagła utrata zainteresowania przez Żyda, odwrócenie się na pięcie i opuszczenie pokoju. Zgoła nierealne. Natomiast poranna zemsta... jeśli przejdą przez judaistycznego bluesa, to dadzą radę ze wszystkim.
- Shhh... Isaak, zaraz przejdzie. Wynagrodzę ci to. - Miał nadzieję, że ta ilość wyjaśnień wystarczy Żydowi.
Przez chwilę jeszcze przygotowywał Isaaka na główny punkt programu "Zdeprawuj sobie Żyda", po czym wreszcie wyjął te cholerne palce. Gorsze było to, że zaraz po tym bez powiadamiania o czymkolwiek naćpanego kochanka, przewrócił go na plecy, rozłożył nogi, okrutnie wepchnął poduszkę pod biodra, po czym wcześniej przesunąwszy kilka razy dłonią z wazeliną po swoim penisie, unieruchomił uniesione nogi Isaaka, opierając jego kolana na swoich przedramionach.
Nie zamierzał czekać na protesty, ani tym bardziej spowiadać się ze swoich niecnych zamiarów. Po prostu zamknął usta bruneta głębokim pocałunkiem (mając nadzieję, że w Żydzie nie odezwą się krwiożercze instynkty i nie odgryzie mu języka) i pomagając sobie dłonią wszedł w niego.

Isaak Kleinfieldt

O odgryzaniu języka nie było mowy; zupełnie nie koszerne, poza tym całkiem obrzydliwe i niepotrzebne.
Odpowiednią reakcją na to, że ktoś znacznie większy postanowił nagle wsunąć w ciebie swojego - oczywiście, też znacznie jak na standardy porządnych ludzi za duzego, jakżeby inaczej - penisa, zdaniem Isaaka byłaby konkretna wiązanka.
Klnięcie, kiedy się kogoś całowało też nie należało do najprostszych czynności.
Żyd ograniczył się więc do zbyt silnego zaciśnięcia dłoni na barkach blondyna, przymknięcia oczu i wydania z siebie absolutnie niezadowolonego jęku (gdzieś podświadomie starał się przedstawiać sobą obraz nieszczęścia i żałości).
Gdzieś podświadomie czuł, że najlepiej dla niego byłoby się rozluźnić i przestać tak spinać wszystkie mięśnie, ale łatwiej było powiedzieć niż zrobić.
- Iwan, kurwa mać, ja cię posprzątam, to serio boli - przerywanie pocałunków nie było dobrym pomysłem.

- Przestanie. Tylko spróbuj się rozluźnić... - westchnął przenosząc ciężar ciała częściowo na ręce, by móc się pochylić nad Isaakiem.
Wiedział, że musi pomóc kochankowi zrealizować niełatwe zadanie - w końcu Iwanowi łatwo było powiedzieć "no weź rozluźnij zwieracze". T nie on miał chuja w dupie.
Przestał blokować lewą ręką nogę bruneta, by móc ją zaangażować w delikatne pieszczoty. Przesunąć nią po udzie Isaaka, pogładzić biodro i podbrzusze, jednocześnie całując szyję i szczękę Żyda. Po doświadczeniach z klnącym Kurdupelkiem, nie zamierzał go w tej chwili całować w usta. A niech sobie poklnie, pokrzyczy, powzdycha czy cokolwiek, jeśli mu to pomaga...
W końcu Iwan doszedł do wniosku, że należy zająć się ponownie męskością bruneta. To był chyba najlepszy sposób na zrelaksowanie Isaaka w tej sytuacji.

Na chwilę obecną Isaak nie bardzo uwierzył w to, co powiedział mu żołnierz, ale nie miał innego wyboru niż spróbować zastosować się do rady.
Znaczy... Mógłby też oświadczyć, że zmienił zdanie, nie chce i Iwan na spadać, ale czuł zaskakującą wręcz niechęć do takiego rozwiązania.
- Zamorduję cię zboczeńcu - najwyraźniej grożenie Tupolevowi podnosiło go na duchu. Wymamrotał jeszcze jakąś obietnicę kolejnej, bolesnej śmierci dla pedałów, zanim podświadomie przerzucił się na hebrajski.
Wymruczał jeszcze kilka, prawdopodobnie wulgarnych, bzdur ale w końcu przyzwyczaił się do nowej sytuacji, serce przestało mu walić jak szalone, a dyskomfort powoli znikał.
Kleinfieldt wplótł palce we włosy żołnierza i przyciągnął go do pocałunku; to był chyba znak, że porzucił chęć mordowania, za to nabrał ochoty na kontynuowanie.

Póki Isaak klął po angielsku, było całkowicie w porządku. Po prostu Iwan nauczył się pomijać treść słów mamrotanych przez Kleinfieldta. Ale kiedy ten niespodziewanie przerzucił się na jidysz... Nie. O ile Kurdupel wściekający się na wszystkich naokoło i mamroczący w tym języku kompletnie mu nie przeszkadzał, o tyle w tej sytuacji Wańka poczuł się jakby właśnie ktoś przyłożył mu pistolet do skroni. Dobrze, że akurat w tym momencie Isaak nabrał ochoty na kontynuowanie niecnego procederu. Jeśli zamierzają to powtórzyć, to Wańka będzie musiał z Żydem poważnie porozmawiać... rano.
Skoro najwidoczniej brunetowi tymczasowo przeszedł ból czterech liter, Iwan w końcu mógł zacząć łagodnie, rytmicznie poruszać biodrami.
Może i parę chwil temu cholernie żałował, że zabrnął na te "zakazane tereny" i zastanawiał się, czy to wszystko jest tego warte. Jednak jego wątpliwości zostały rozwiane - może Żyd nie umiał całować, gadał w potwornym języku i groził mu śmiercią, a na dodatek leżał pod nim jak kłoda, ale jasna cholera, jaki on miał ciasny tyłek...
Iwan może nie zaczął z siebie wydawać tak szerokiej gamy dźwięków jak Isaak (chyba nawet nie nadawał na tych rejestrach), ale w każdym razie brunetowi było dane (w końcu) usłyszeć kilka głośnych wyrazów aprobaty ze strony Tupoleva.

Kiedy ból minął, to wszystko przestało być takie złe. Owszem, niesamowicie dziwaczne, nienormalne i pedalskie, ale nie nieprzyjemne.
To była miła odmiana. Na tyle miła, że po pewnym czasie Żyd, zupełnie nieświadomie, dołączył do gamy fascynujących dźwięków i słów wypowiadanych ni to po angielsku, ni to w jidysz łagodne ruchy bioder w rytmie narzucanym przez żołnierza. Wiele to nie było, ale biorąc pod uwagę jego standardy to była wręcz euforia (po raz kolejny należało dziękować Eden i jej przenikliwości, bez tornada Żyd pewnie właśnie wyklinałby żołnierza i obiecywał, że sprzeda go bogom amerykańskim, słowiańskim a najlepiej tym berlińskim).
Może i dobrze dla Iwana, że Isaak był prawiczkiem. Znając jego, to gdyby miał co porównywać, teraz pewnie nie omieszkałby marudzić; a tak... czegokolwiek nie powiedziałby czy nie zrobiłby blondyn, Żyd pewnie uznałby to za normę.

Gdyby Isaak nie był prawiczkiem, to przede wszystkim, to wszystko nie zajęłoby aż tak długo. I Wańka prawdopodobnie nie musiałby "męczyć się" z kłodą pod sobą. I przy okazji w głębi ducha nie zachwycałby się tyłkiem Żyda.
Iwan nie widząc najmniejszych przeciwwskazań przyśpieszył zarówno ruchy bioder, jak i dłoni którą wciąż zajmował się penisem kochanka. Póki Kleinfieldt nie wyrażał niezadowolenia w dowolnym języku, należało z tego korzystać ile wlezie. Zwłaszcza, że póki nie wymykały mu się strzępki zdań w jidysz, brzmiał całkiem przyjemnie.
W zasadzie, Tupolev teraz najchętniej przyciągnąłby Isaaka do siebie, sam przewrócił się na plecy i pozwolił chwilę pomęczyć się Żydowi. Problem leżał w tym, że blondyn był stuprocentowo pewien, że postawiony w takiej sytuacji Karzełek pokląłby chwilę i kompletnie stracił inspirację do kontynuowania.
Te aspekty wymagały jeszcze dużo, dużo pracy...

Pomijając już fakt, że Isaak prędzej zjadłby własny język niż przejął inicjatywę, to zrobienie tego teraz byłoby właściwie przypieczętowaniem porażki całego przedsięwzięcia. Żyd ledwie utrzymywał równowagę kiedy musiał tylko siedzieć na krześle - jakim wyzwaniem byłoby bycie na haju i wykonywanie... pedalskich czynności seksualnych.
Na swoje własne szczęście Wańka nie zamierzał w pierwszy raz Żyda wprowadzać jeszcze więcej rewolucji niż już w nim było.
Zwłaszcza, że Isaak wcale takich rewolucji nie potrzebował - jak się było prawiczkiem (cóż, przynajmniej jeszcze jakiś czas temu), to się niewiele potrzebowało do tego, żeby w efektowny i pociągający sposób wymamrotać jeszcze kilka słów w jidysz (gdzieś pomiędzy nie Kleinfieldt wplótł imię Iwana, wymówione z tym obcym akcentem musiało brzmieć paskudnie) i, jakby nieco tym faktem zaskoczony, doszedł.

Isaak niestety jako "ten co doszedł pierwszy" musiał niestety odczuć dyskomfort tego, że wańce aż tak się nie śpieszyło, przez co doszedł dobre kilka chwil po Żydzie. Ciagle w nim. Kolejne nowe doświadczenie dla Karzełka... Ach, ten zaskakujący świat seksu!
Wańka wzdychając wyplątał się z Isaaka, ułożył obok i jak to miał od kilku nocy w zwyczaju - przygarnął do siebie bruneta i ponownie zniewolił, w charakterze przytulanki. Zmierzwił Isaakowi włosy, dmuchnął w kark, pocałował ramię i ziewnął szeroko.
- Tylko powiedz, że przestawiłeś się już na angielski - westchnął w końcu, przymykając leniwie oczy.
W zasadzie, to przydałoby się jeszcze ruszyć i chociaż opłukać. A przede wszystkim - opłukać naćpanego Żyda. Ale... matko święta, gdzie Wańka miał się niby śpieszyć? Całe życie kurwa w pośpiechu, nasieniowody idzie zgubić...

Okazało się, że penis w tyłku przynosił niewiele radości, kiedy człowiek już się spuścił.
W zasadzie wiązało się to raczej z dyskomfortem, którego Isaak nie omieszkał pominąć - kilka razy zaklął.
Najdziwniejszy element tego wszystkiego przyszedł jednak dopiero po kilku minutach - nikt nigdy Żydowi nie tłumaczył, że można się spuścić gdzieś poza jego tyłkiem, dlatego uznał to za dosyć naturalną, ale wziąć średnio dla niego samego przyjemną rzecz.
- Odwal się - mruknął, kiedy Iwan zarzucił mu przerzucenie się na jidysz.
- Ej. Iwan. Iwan, nie śpij - Żyd odezwał się dopiero po dłuższej chwili, ale brzmiał na niego spanikowanego. - Iwan, jak ja... Jak ja mam... - sformułowanie konkretnego zdania chyba sprawiało mu problem.
- Jak ma mam to do cholery wyjąć? - jeśli Tupolev był w stanie zrozumieć cokolwiek z tej wymamrotanej w poduszkę, pospiesznej wypowiedzi, to musiał mieć naprawdę niezły słuch.

Iwan Tupolev

Cały ciąg zdarzeń, który nastąpił po podjęciu podróży do Meridy i potem ucieczki stamtąd, był dla Iwana kompletnie niemożliwy do odtworzenia. A zwłaszcza to, że po tym wszystkim nikt nie wyznaczył nagrody za głowę Żyda i jego własną. A co najważniejsze - Iwan nie miał żadnych problemów we wciśnięciu Isaaka jako cywilnej obsługi obozu wojskowego.
Kapral był najszczęśliwszą osobą na świecie, kiedy przekraczał próg obozu Stolepen. Odetchnął głęboko powietrzem, w którym można było wyczuć lekką woń spalenizny i pociągnął Kleinfieldta za sobą przez wielki plac manewrowy, w kierunku jednego z szarych baraków na jednym z jego krańców.
Wszystko tutaj było takim, czy innym szarym barakiem. Wszyscy nosili takie same mundury, kilka osób zasalutowało w biegu kapralowi. Iwan nagle mógł się wydać kimś ważnym...
- Zjem wreszcie coś dobrego - szeroko uśmiechnięty Wańka wsunął się do baraku ciągle ciągnąc za sobą Isaaka. - Jakieś żarcie dla królików chyba też mamy.
Stołówka z podłużnymi, szarymi stołami i ławkami do zestawu. Olbrzymia stołówka, docelowo mająca pomieścić około pięciuset mężczyzn w czasie posiłku. W ten sposób w regularny dzień można było w ciągu trzech godzin nakarmić większość stacjonujących żołnierzy.
Wańka wyrwał do przodu i niemal przykleił się do pleców żołnierza zamykającego kolejkę.
- Proszę, niech dzisiaj będzie mięsko... Nie makaron...