Dupa na grilu

Amen ostatnio przechodzil trudny okres. Co najgorsze wcale nie chodzilo o to, ze nieco ponad miesiac temu okazal sie opetany przez jakies dziadostwo z pustyni, ktore chcialo zabic jego nowego pracodawce. Chodzilo bardziej o samego avatara.
Mozna bylo zaakceptowac to, ze calkowicie normalni ochroniarze w calkowicie profesjonalny sposob sypiali ze swoimi calkowicie normalnymi, aseksualnyki kaplanami, ktorzy calkowicie nie byli zainteresowani swoimi calkowicie nieatrakcyjnymi ochroniarzami.
Teorio, slodka teorio.
"Amen, ty jestes normalnym, zdrowym facetem. Ty lubisz bujajace sie, miekkie persi i obfite biodra. Reszta to tylko wybryki mlodosci i braku dostepu do tych miekkich piersi." oraz "Iah po prostu marznie w nocy".
Klamstwo ma wiecej sensu, kiedy ktokolwiek w nie wierzy.
a potem doszlo jeszcze do tego zamachu, z ktorym Amen nie mial nic wspolnego i chyba z tego powodu czul sie nieswojo. Nieswojo czul sie tez z tym, ze opeka nad w zasadzie juz calkiem sprawnym, tyle ze obolalym i oslabionym awatarem spadl wlasnie na niego. Teraz.
Wrocil z kuchni do komnaty Iaha niosac tace z drobna kolacja dla Iaha i duzym, zimnym dzbanem soku ze slodkiej trzciny.
- Jestes ubrany? - zapytal profilaktycznie stajac krok przed drzwiami do sypialni, zaslonietymi przez kotare z kolorowych, ceramicznych koralikow.


Avatar z pewnością nie był zbyt rozsądnym człowiekiem. Pierwszym przejawem braku myślenia z pewnością było zainteresowanie się Amenem. Im dalej tym gorzej - nie dość, że kapłan zabrał wojownika z celi, zakwaretował go we własnej sypialni i zaczął uczyć zaklinania, to wreszcie mianował swoim ochroniarzem.
Apogeum kłopotów - jakże zaskakująco! - Iaha także było związane z opętanym wojownikem.
Ludność Egiptu, jak się okazało, była bardzo przywiązana do swoich domów. Na tyle mocno, że zebrała kilka rodzin i odważyła się wtargnąć do pałacu. Mało kto wiedział co dokladnie jest przyczyną pożaru, ale wszyscy słyszeli o demonie, którego chroni avatar. Bardzo szybko odnalezli komnaty, w ktorych medytowal Iah. Kaplan, wyrwany z transu, nie zareagował od razu. Nawet kiedy zrozumiał co mu właśnie grozi, nie wezwał Amena - nie narazilby go - ani nie bronił sie tak, jak powinen. Nie chcial podnosic reki na cywili. Na szczescie halas szybko zaalarmowal straze, ktore juz bez skrupulow uspokoily wscieklych Egipcjan.
Jakims cudem wszystko sonczylo się na kilku siniakach, jednym skreconym nadgarstku i niewielkiej ranie klutej.
Juz po kilkunastu dniach lezenia w lozku avatar wrocil do swojego marudnego, zlosliwego ja. I chyba zaczal czerpac przyjemnosc z tgo, ze Amen mu usluguje.
- Tak, tak. Nie nakrecaj sie, najpierw musze cos zjesc - odparl. W zasadzie nie klamal - mial m sobie lekką, cienutka tunike.
Poslal Amenowi uroczy usmiech.
- Ale po kolacji... nie pogardze wieksza iloscia uwagi.


Amen odwrocil wrok skupiajac sie na rozstawieniu na stoliku talerzykow i kubkow. Stanowczo zbyt mocno sie nad tym skupial. Zupelnie jakby szukal pretekstu do tego, by nie rozmawiac z kaplanem.
Westchnal i usiadl na swoim miejscu.
- Wolisz cos miesnego? moge jeszcze wrocic do kuchni. - mruknal pod nosem i sam zaczal dokladac sobie owocow do swojej papki z jeczmienia i polewajac ciemnym, slodkim sosem. - W ogole nie potrzebujesz lekarza? Jakas zmiana opatrunku?


Iah nie byl w stanie powstrzymac usmiechu. Amen byl... wrecz uroczo skrępowany całą sytuacją. Iah jiż kilka razy tlumaczyl, ze cala ta sytuacja to nie wina bialowlosego. Kilka razy wiecej pokazywal sie tez nago. Amen powinien juz zaakceptwac sytuacje.
- Nie, nie trzeba. Wystarczy mi to co przyniosles - mruknal, siegajac po szklanke soku.
- Boli - oswiadczyl, zupelnie powaznie. - Ale jest lepiej nizbylo. Pzniej zmienisz mi opatrunek - mruknal, dospujac o swojejporcji suszonych fig. - A co z tobą? Nkt cie juz nie niepokoi?

- Nie jestem najlepszy w te klocki. Wolalbym, zeby dotykal cie ktos inny. - palnal zanim zdazyl pomyslec jak pan Mam Skojarzenia Ze Wszystkim na to zareaguje.
Amen chyba chcial dodac cos na swoja obrone ale ostatecznie pokrecil glowe i wrezcie pojrzal na kaplana krzywiac sie zaraz.
- Narzucenie na siebie oslony przed komarami jeszcze nie zostalo szata kaplanska jak ostatnio sprawdzalem. I jak cie boli, to trzeba medyka, a nie goscia ktory mogl ci zrobic to samo. - oblizal nieco spierzchniete wargi i wypil kilka lykow z kubka. - Wlasciwie zastanawiam sie czy przez jakis fzas nie powinienies jeszcze sypiac sam. Wczoraj trzy razy cie musialem od siebie odsuwac, zebys nie zrobil sobie krzywdy.
To bylo zabawne jak cholera. Tylko ciekawe na ile Amen wierzyl w to co mowil, a na le sam siebie oszukiwal.

- A co, oddałbyś mnie komus innemu? Czy po prostu lubisz czasem oglądać? - odparł tak błyskotliwie i złośliwie, że aż musiał się uśmiechnąć.
- Nie ma opcji. Spisz ze mną. Tak w razie wypadku - mruknął.
Przez kilka minut milczał, pozwolił sobie i Amenowi w spokoju zjeść kolację. Dopiero kiedy wojownik odstawił talerze Iah przypomniał sobie, że w zasadzie to może jest obolały, ale całkiem sprawny.
Wykorzystując cały aktorski potencjał usiadł na łóżku i chwilę później z bolesnym jękiem chwycił się za brzuch.
- Amen? Amen, pomóż mi - zbolały głos też wyszedł mu przekonująco, jeśli zaniepokojona mina bialowlosego była jakimś dowodem.

Poczatkowo skupi sie na probie odgryzienia sie kaplanowi. Jak zawsze z reszta zajeoo mu to stanowczo za duzo czasu. Chociaz wygladal tak, jakby gryzl sie w jezyk. Nie mial za wiele wspolnego z bratem jesi chodzilo o charakterek.
Jednak ranny obolaly awatar byl dla Amena celnym ciosem w logiczne myslenie. Rzucil sie praktycznie przez stolik i uklakl przy Iahu starajac sie go w jakis sposob podniesc.
- Iah? Awatarze..? Idziemy do medykow!

Można było powiedzieć, że kapłan tylko na to czekał. Momentalnie zbolała mina ustąpiła miejsca zadowolonemu uśmiechowi. Iah chwycił Amena za ramiona i lekko pociągnął go w górę, a chwilę później - dając niezły pokaz swojej sprawności - skrzyżował stopy za plecami wojownika, tym samym uniemożliwiając mu ucieczkę. Białowłosy mógłby się pewnie wyrwać, ale kto tam wie, może by avatarowi wtedy zrobił krzywdę...
- Och, zobacz. Już mi trochę lepiej. Ale nie pogardzę jeszcze całusem, żeby przestało boleć - uśmiechnął się z zadowoleniem.

Dłuższą chwile nie miał pojecia co się dzieje. I w zasadzie dobre bo dzieki temu Iah miał pełne pole manewru. Amen ocknął się dopiero unieruchomiony udami kaplana i z twarzą prawie przy twarzy fioletowowlosego.
- Iah! - warknal starając się podnieść, ale szybko rezygnując z tego pomysłu z racji awatara u czepionego jego torsu jak mala malpka. - Nie będę cie calowal! Jestem normalnym, zdrowym facetem!
"Ten cholerny malpi synek ma naprawde ladna skore. I ladnie pachnie."
- Złaź ze mnie! - jak to rozpaczliwie zabrzmiało...

- Ja twojej normalności nie kwestionuję. Ale z tym twoim wiecznym brakiem chęci zdrowie jest nieco wątpliwe - a to ci złośliwy, niemiły avatar. Tak sobie żartować z czyjejś potencji.
Posłał ochroniarzowi szeroki uśmiech i nie robiąc sobie niczego z jego protestów ujął dłońmi jego policzki.
- Skoro mi nie dasz tego całusa, to sam sobie wezmę - poinformował tylko i już chwilę później Amena całował.

Początkowo chciał się bronić przed tym pocałunkiem, ale szybko zrezygnował z tego pomysłu. Teraz to nie jego wina, został po prostu zmuszony. Tak samo jak został zmuszony do całkiem aktywnego oddania pocałunku jak i do wplecenia palców we włosy awatara. Z jękiem odsunął się w sposób, który sugerował gwałtowność.
- Z moja chęcią jest wszystko dobrze. Po prostu nie mam chceci na chudego, złośliwego Kaplana.

- W takim razie przez chwilę będę udawał miłego - oświadczył.
Nie pozwolił ochroniarzowi zaprotestować - pocałował go po raz kolejny. Po chwili puścił Amena, ale nie pozwolił mu się tą wolnością nacieszyć. Szybko chwycił białowłosego za ramiona i wykorzystując jego chwilowe zaskoczenie zmusił go do położenia się na plecach. Wygodniej, jeśli się zamierzało deprawować bogom ducha winnego, heteroseksualnego Amena.

Wystraszona mina byłego żołnierza musiała być dla Iaha swoista nagroda. Lekko spanikowany Amen uniósł sie na łokciach i odchrząknął nieznacznie sie rozglądając.
- Ja się nadal na nic nie zgadzalem... Aiari mnie zabije...

Kapłan natychmiast zajął się rozwiązywaniem troczków utrzymujących szatę Amena na jego ramionach.
- Aiari? A co jemu do tego? - Iah na chwilę przestał i chyba zamierzał naprawdę wysłuchać odpowiedzi. - Chwalisz mu się podbojami? A myślałem, że się nie lubicie - a może jednak chciał się tylko podrażnić.

- Sam mu się chwalisz. - burknął w odpowiedzi.
Miał juz dodać, że podbija to Iah, a nie on sam, ale ugryzł się w język. To nie brzmiało męsko. A Amen przeciez byl meski.
poruszyl biodrami starając się znalezc wygodniejsza pozycje pod kapłanem, ale ostatecznie juz calkiem zrezygnował. Postanowił leżeć jak kłoda.to brzmiało odpowiednio niewinnie i niezboczenie.
- Jakbym jeszcze miał czym...

- Avatar? I nie ma się czym chwalić? Nie bądź wybredny - mruknął.
Zsunął szaty z ramion białowłosego i skupił się na znanej mu metodzie poprawiania atmosfery - zaczął składać na szczęce i szyi Amena delikatne pocałunki. Jedna z jego dłoni zawędrowała w kierunku pępka drugiego mężczyzny i tam się na razie zatrzymała - Iah wolał jakoś na razie dawkować wrażenia.

- Plaski dosc, ten awatar. - odgryzł się odchylając głowę i wzdychając cicho.
Ku uciesze (i pewnie w jakimś stopniu uldze) Iaha Amen chyba postanowił odpuścić. Gdzieś w zakutym, białym łbie pojawiła się myśl, ze ta biernością jeszcze jest w stanie doprowadzić do sytuacji zagrożenia dla swojego zdrowego i calkowicie heteroseksualnego tyłka. A tego bardzo nie chciał.
- Zabierasz się do tego bardziej naokoło niż połowa kobiet...

- Dbam o twój psychiczny komfort skarbie. Nie chciałem, żebyś się rozpłakał - odparł z uśmiechem, ewidentnie nie zrażony.
Nie tracąc chęci wrócił do powolnego procesu męczenia wojownika - wciąż składając pocałunki zsuwał się coraz niżej, aż dotarł do splotu słonecznego.
Chyba obserwowanie reakcji Amena sprawiało mu niewysłowioną radość. Wreszcie jednak postanowił użyć najbardziej skutecznej metody na powstrzymanie ewentualnych protestów - jedna dłoń wreszcie zainteresowała się penisem Amena.

Moze i ochroniarz Iaha calkiem nieźle udawał niewzruszonego staraniami awatara, ale niestety, pana "normalnego i zdrowego" kompletnie zdradzał jego normalny i zdrowy penis, który zachowywał się dokladnie tak, jakby Iah sobie tego życzył.
Amen zagryzł wargę i chwile ze sobą walczył, aż w końcu przyznał sam przed sobą, ze ta rozgrywkę przegrał z przytupem.
- Iah, to ciągle zakrawa na gwałt! - jęknął w koncu.

- To mnie powstrzymaj, to ty tu jesteś żołnierzem - rzucił Amenowi jeszcze jeden, pełen zadowolenia uśmiech, a moment później delikatnie rozsunął nogi czerwonookiego. Nie dał mu czasu na przyzwyczajenie się do nowej, pedalskiej sytuacji wsunął do ust główkę penisa ochroniarza, a juz chwilę później zaczął rytmicznie poruszać głową.

Chciał coś powiedzieć, ale Iah skutecznie odebrał mu oddech. Białowłosy jęknął i po chwili zrobił wszystko, by nie jęknąć głośniej.
- Na tym etapie... Będę się tym cieszył. - westchnął w końcu uspokajają pierwsze łopotanie serca.
Dawno nie miał okazji być blisko z kimkolwiek. Ale z drugiej strony - nie byl to jego pierwszy raz.

Amen nie miał na co narzekać - Iah miał w tyn co robił całkiem sporo wprawy. Po kilku chwilach obdarował Amena dodatkową porcją wrażeń, kiedy to jedną dłonią zajął się jego jądrami.
Zaprzestał niecnego procederu tylko na chwilę, żeby rozwiązać własne szaty.
Amen mógł poczuć odrobinę zaniepokojenia. W końcu kapłan zachowywał się trochę tak, jakby to tyłek jego ochroniarza miał być zagrożony.

Przez długą chwilę Amen nie kontaktował zbyt rozleniwiony pieszczotami by reagować na większość bodźców. Jednak w pewnym momencie, jak na magiczne pstryknięcie palcami pojawiła się znów obawa o to kto skończy na dole.
W grę wchodziła tylko jedna opcja, ale o nią akurat Amen musiał się postarać. Przeciez teraz nie przerwie!
Z odrobine zabawna, nieco przesadzona energia i gorliwością podniósł sie z rozkraczono-leżącej pozycji wykorzystując wreszcie to, że górował fizycznie nad Iahem, objął go w pasie, przewrócił na ple y i po chwili wahania pocałował głęboko, pomagając do konca pozbyć sie szat. Teraz będzie znosił te głupie komentarze. Ale noe da dupy.

Z dwojga złego lepiej w te stronę.

Przez bardzo krotką chwilę myślał, że być może Amen nagle zmienił zdanie, spanikował, albo co gorsza pomyślał o Aiarim.
Na szczęście myśli te wyparowały prawie tak szybko jak się pojawiły.
Iah, nie chcąc tak od razu niszczyć nagle odkrytych pokładów asertywności białowłosego z zaangażowaniem odwzajemnił pocałunek. Wplotł palce we włosy byłego żołnierza i nawwt, jakby go popędzając, delikatnie poruszył biodrami.
Odezwał się dopiero po chwili.chwili, nieco już zdyszanym głosem.
- Co, odnalazłeś w sobie pokłady chęci?

- Raczej niechęci. - odparł enigmatycznie i po raz kolejny zamknął usta awatara swoimi.
Po tym śladem Iaha zsunął się na szyje fioletowowlosego i przez krótką chwile jednocześnie zajmował się jego sutkami. Nadal i szukał wrażliwych miejsc, ale widac, ze nieco mu się przy tym spieszyło.
Na tyle, by nie bawiąc się juz w brzuchy czy sploty słoneczne natychmiast zająć się męskością kapłana. Moze i nie postanowił brać jej w usta, ale palce chłopak miał sprawne.
Po raz kolejny sprawdzały się słowa Aiariego"jak juz moja rodzina się za cos bierze, to się bierze!".

Dobrze, że kapłan nie mógł usłyszeć wewnętrznych rozterek Amena. Prawdopodobnie parsknąłby śmiechem.
Odchylił głowę i po prostu pozwolił sobie w pełni skupić się na wrażeniach wynikających z, może i troszkę nerwowych, ale wciąż bardzo przyjemnych pieszczot.
Najwyraźniej nie zamierzał niczego białowłosemu ułatwiać ani utrudniać, bo nawet się nie odezwał.

Z tymi rozterkami jeszcze mogli być różnie. Zwłaszcza, ze względna obojętność Iaha obudziła ego i męska dumę Amena. On nie skłoni tego cholernego chłopaczka do jęków? Naprawdę?
Odsunął się od Iaha i przez krótki moment mierzył spojrzeniem. Kaplan dostąpił krótkiego zaszczytu poczucia sie na moment jak wielbłąd na targu.
- Ale ty jesteś niewydazony... - mruknął pod nosem, przez moment naprawde przypominając swojego brata.
Zaraz po tym potraktował awatara zupełnie jak słomianą lalkę odwracając go na brzuch i sadowiąc się miedzy jego kolanami. Po chwili awatar mogl poczuć calkiem mile gladzenie po wewnętrznej części uda, a następnie kilka wyważonych ukąszeń i calusow. Powoli zmiezajacych w gore.
Ale co? Amen byl normlany! On z babami!

Nie spodziewał się, że kochany, normalny Amen znajdzie w sobie aż takie pokłady chęci zadowolenia avatara. A tu proszę. To zakrawało na dobry materiał do drażnienia drugiego mężczyzny. Ale... później.
Kapłan cicho westchnął i, kiedy minęło pierwsze zaskoczenie, kompletnie się rozluźnił. Pozwolił sobie nawet na cichy, zadowolony pomruk.